
Een wekelijkse injectie met de werkzame stof mazdutide, een duale GLP-1/glucagonreceptor-agonist, blijkt tot diepe en duurzame gewichtsreductie te leiden bij volwassenen met overgewicht of obesitas. Het GLORY-1-onderzoek uit China toont aan dat mazdutide, samen met bestaande leefstijlinterventies, fors betere afname van lichaamsgewicht geeft dan placebo. Mazdutide is daarmee een van de meest veelbelovende anti-obesitasmiddelen van dit moment. Het onderzoek, onder leiding van professor Linong Ji van het Beijing University People’s Hospital verscheen recentelijk in The New England Journal of Medicine (NEJM).
Incretine en duale agonist therapieën zoals mazdutide trekken wereldwijd aandacht vanwege hun mogelijke impact op de behandeling van obesitas en bijbehorende metabole aandoeningen. Mazdutide (oxyntomoduline-analogon, GLP-1- en glucagonreceptor-agonist) is ontwikkeld door Innovent Biologics in samenwerking met Eli Lilly & Company.
Het GLORY-1-onderzoek betrof een fase 3, gerandomiseerde, dubbelblinde en placebo-gecontroleerde studie. Geschikte deelnemers waren volwassenen (18-75 jaar) met een BMI ≥28 kg/m² of een BMI ≥24–<28 kg/m² met minstens één aan gewicht gerelateerde comorbiditeit. In totaal werden 610 deelnemers willekeurig toegewezen (1:1:1) aan subcutane injecties met 4 mg mazdutide, 6 mg mazdutide, of placebo, gedurende 48 weken. De primaire eindpunten waren het percentage gewichtsverandering ten opzichte van baseline en het percentage deelnemers dat minimaal 5% gewichtsafname behaalde na 32 weken. Secundaire eindpunten betroffen onder andere het aandeel met minimaal 15% gewichtsafname na 48 weken en veranderingen in cardiovasculaire en metabole markers.
De studiedeelnemers hadden gemiddeld een lichaamsgewicht van 87,2 kg en een BMI van 31,1 bij aanvang. Na 32 weken daalde het gemiddelde lichaamsgewicht respectievelijk met -10,09% (95%BI: -11,15 tot -9,04) bij 4 mg mazdutide, -12,55% (95%BI: -13,64 tot -11,45) bij 6 mg en +0,45% (95%BI: -0,61 tot 1,52) bij placebo (p<0,001 alle vergelijkingen met placebo). In de 4 mg-groep behaalde 73,9% een gewichtsverlies van minimaal 5%, tegenover 82,0% in de 6 mg-groep en slechts 10,5% bij placebo (p<0,001). Na 48 weken was het gewichtsverlies -11,00% (95%BI: -12,27 tot -9,73) bij 4 mg, -14,01% (95%BI: -15,36 tot -12,66) bij 6 mg en +0,30% (95%BI: -0,98 tot 1,58) bij placebo. Het aandeel deelnemers met minstens 15% gewichtsverlies was 35,7% (4 mg), 49,5% (6 mg) en 2,0% (placebo) (p<0,001). Tevens werden er duidelijke verbeteringen in lipidenprofiel, bloeddruk, tailleomtrek, levervet en insulinegevoeligheid waargenomen.
Bijwerkingen van mazdutide betroffen vooral milde tot matige gastro-intestinale klachten, zoals misselijkheid, diarree en braken. Ernstige bijwerkingen kwamen niet vaker voor dan bij placebo. De frequentie van staken van het studiemedicijn wegens bijwerkingen was laag: 1,5% (4 mg), 0,5% (6 mg) en 1,0% (placebo). Tevens trad er een lichte stijging van de hartslag op (gemiddeld +2,6 slagen/minuut), maar er werden geen signalen gezien voor verhoogd cardiovasculair risico.
De resultaten ondersteunen het gebruik van mazdutide als effectieve farmacologische aanvulling op leefstijlinterventies voor gewichtsbeheersing bij volwassenen met overgewicht of obesitas. Door het brede cardiometabole profiel kan mazdutide mogelijk bijdragen aan het verlagen van het risico op diabetes type 2, hypertensie en leververvetting. Kanttekeningen zijn er wel: omdat de GLORY-studie is uitgevoerd bij een volledig Chinese onderzoekspopulatie is extrapolatie naar andere etnische groepen niet zomaar mogelijk. Ook de spiegel van relatief korte behandeling (48 weken) en ontbreken van een lange follow-up zijn een beperking voor het inschatten van langetermijneffecten en -veiligheid. Het aandeel deelnemers met matige tot ernstige comorbiditeiten was relatief laag; generaliseerbaarheid naar patiënten met uitgebreidere gezondheidsproblemen is daardoor mogelijk beperkt.