Polycysteus ovariumsyndroom (PCOS) treft 8–13% van de vrouwen in de reproductieve leeftijd en is de meest voorkomende hormonale aandoening bij vrouwen wereldwijd. Dit betekent dat in een groep van 20 vrouwen in de reproductieve leeftijd minstens één, maar waarschijnlijk twee tot drie vrouwen kenmerken van PCOS zullen vertonen.1 Het is een complexe aandoening met een significante impact op de gezondheid van vrouwen, met problemen die zich kunnen manifesteren op fysiek, reproductief, metabool en mentaal vlak. PCOS heeft een heterogene symptomatologie, maar belangrijke diagnostische criteria omvatten onregelmatige of afwezige menstruaties, verhoogde niveaus van mannelijke hormonen, wat zich kan uiten in overmatige haargroei, ernstige acne of haaruitval, en vergrote eierstokken met veel kleine eiblaasjes zichtbaar op echografie.1,2 Naast deze drie kernmerken van PCOS ervaren vrouwen vaak een scala aan additionele kenmerken, zoals moeilijker zwanger worden, obesitas, insulineresistentie, dyslipidemie en psychologische problemen, zoals depressie en angststoornissen.2,3 Vrouwen met PCOS vertonen vaak verstoord eetgedrag en lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van eetstoornissen. Ook seksuele ontevredenheid, een laag zelfbeeld en een negatief lichaamsbeeld komen vaker voor.4–8

(NED TIJDSCHR LEEFSTIJLGENEESKD 2024;2(5):219–21)